Problematyka kredytów (pseudo)frankowych sprowadza się do analiz zapisów Prawa bankowego, jako ustawy regulującej udzielanie kredytów przez wszystkie instytucje finansowe.
Zasadniczym problemem w umowach (pseudo)walutowych jest fakt, że kredytobiorca najczęściej nie miał żadnej faktycznej możliwości uzyskania kredytu w walucie, którą wybrał – kredytobiorca otrzymywał kredyt w polskiej walucie, natomiast bank wg własnych (autorytarnie sporządzonych) tabel kursowych przeliczał zobowiązanie do spłaty.
Zgodnie z ustawą, banki udzielając kredytu nie mogły czerpać dodatkowych korzyści z pośrednictwa w handlu walutą, a do tego sprowadzała się manipulacja spread’ami.